Figuig
is een kleine en afgelegen oase in het oosten van Marokko, nabij de grens met Algerije. Het leven in Figuig draait om dadelpalmen en de productie en oogst van dadels. Er was een levendige economie en handel, totdat in 1994 de grens met Algerije gesloten werd. Ook het toerisme werd hiermee grotendeels stilgelegd, de camping die hier was, is gesloten.
Ik kwam redelijk laat aan en na een lange, maar mooie rit ging ik eens lekker in de zon zitten. Ik had trouwens tussen Tendrara en Figuig, een pauze genomen in Bouarfa. Dit is echt een leuke stad. Het is ongelofelijk, maar in Bouarfa heb ik meer dan een kilo groenten, 2 kippenpoten en 2 broden voor alles bij elkaar 2 euro 50 gekocht. Ook heb ik geld gepind bij Poste Maroc. Hier betaal je niet voor de plaatselijke ATM, dit in tegensteling tot commerciële banken. Ook die dieseltank volgegooid. Lola is dorstig en in de woestijn wil je niet zonder brandstof komen te staan. Let op: hier betaal je alles contant!
Na de zonpauze heb ik een eerste wandeling gemaakt door een oudere palmerai. Figuig bestaat uit 7 ksour (ksar = wijk enkelvoud) en elke ksar had een eigen palmerai (palmentuin). Om de dadels te kunnen produceren is er water nodig en water is een schaars goed. Vroeger waren alle tuinen dan ook voorzien van muren en stonden er torens om de uitkijk te houden. Elke tuin geeft een eigen waterbassin en dat werd met hand en tand verdedigd. Met een wandeling door de diverse palmerai zul je ontdekken hoe vernuftig het middeleeuwse irrigatiesysteem is.
Nu wil de Marokkaanse regering de waterdistributie privatiseren (lees verkopen aan het kapitalisme). Maar, met name, de vrouwen van Figuig zijn het hier niet mee eens en houden een 100 daags protest. Toevallig was er een manifestatie toen ik er was. Figuig is door de grenssluiting met Algerije een geïsoleerde gemeenschap geworden, waar modernisering heel langzaam binnen sijpelt. De stammen willen graag hun tradities behouden. Een ervan die je in het openbaar op zal vallen is dat vrouwen in witte gewaden lopen.
De volgende dag ben ik met mijn gravelbike eerst naar Ksar Zenaga gereden. Hier is een interessant overdekt labyrinth, wat zorgt voor een natuurlijke airco. Vergeet niet hier te verdwalen! De lokale bevolking zal je altijd helpen te ontsnappen. Het centrum van deze ksar heeft een leuk plein, waar je lekker op een terraas van een thee kunt genieten.
Hierna fietste ik door naar een oude ksar, Qsr aljwabr. Hier kun je juist nog oude middeleeuwse overblijfselen van architectuur zien. Vanuit de ksar heb je ook een uitzicht op de hedendaagse palmerai en de grens met Algerije die gevormd wordt door uitlopers van het Atlasgebergte.
Voordat ik Figuig verliet om op weg te gaan naar Merzouga, heb ik natuurlijk dadels gekocht. De beste dadels zijn van de palmboom “Aziza”. Je hoeft niet ver te zoeken, om ze te vinden.
Route
Je bereikt Figuig via de N17 (deze blog is geschreven voor 2WD voertuigen). Ik had overnacht in Tendrara, maar ik zou bij een 2e keer kiezen voor een overnachtingin Bouarfa, want dat is echt een leuk stadje met een mooie ligging. Tussen Bouarfa en Figuig ligt Barrage Raknet Naam. Je kunt hier met een gerust hart met je camper heen rijden. Het is een mooie plek voor ene lunch. Voor een eventuele overnachting laat ik graag aan jou over. Let natuurlijk wel op de weersomstandigheden. Marokko heeft ook steeds vaker te kampen met zware regenval.
Overnachten
Ik heb op twee plaatsen overnacht. De eerste is vlakbij de Gendarmerie P4N #390601. De locale autoriteiten zien dit het liefst. Het is tot ca middernacht onrustig op straat. De 2e parking betreft P4N #478566. Ook hier voorbij razende brommers tot ongeveer middernacht.
In de hoofdstraat ongeveer 500m vanaf de parking zitten twee groenteboeren annex slagers. Ook is hier een supermarkt waar je Europese boodschappen kunt doen (lees: filter koffie, la vache querie, cornflakes enzo verder).
